آیا تا کنون با خود فکر کرده اید در حکومتی که اسباب رسانه های جمعی اعم از تلویریون رادیو مطبوعات و... توسط عده ی خاصی قبضه شده و تحت همین تک بعدی بودن سانسور شدیدی بر رسانه ها حاکم است اینترنت چه جایگاهی دارد؟ چشمگیرترین تفاوت اینترنت با رسانه های دیگر در متمرکز نبودن یا به اصطلاح همگانی بودن آن است.حال با این حساب آیا بهبود و ارتقاء کیفیت این بزرگراه سیال اطلاعات در ایران به خواست سران رژیم جمهوری اسلامی است یا با آرمانهای آنها که همانا آرمانهای رفیع خمینی است منافات دارد؟ آیا اولین قدم برای حکومتی که میخواهد شهروند الکترونیک بسازد و به قول خودش دولت را ( که سر و ته اش معلوم نیست) الکترونیک کند گسترش دسترسی آسان مردم به اینترنت نیست؟مقایسه ی سرعت اینترنت درکشورهای همسایه ی ایران نظیر کویت(با سرعت حداکثر 8 مگا بیت در ثانیه برای استفاده خانگی) و ترکیه( با سرعتی حدود 8 برابر کاربران پرسرعت ایرانی و با همان هزینه) به خوبی نشان می دهد که کاربران ایرانی از فقر و محرومیت دسترسی به اینترنت پر سرعت رنج میبرند.اما به راستی دلیل آن چیست ؟ چرا اینترنت به اصطلاح پر سرعت در ایران برای مصارف خانگی تا سقف 128 کیلو بیت ارائه می شود در حالیکه شرکت های ارائه دهنده خود اذعان میدارند که میتوانند سرعت بیشتری ارائه بدهند و بعضا هم این کار را میکنند؟ اصلا چرا این نوع از اینترنت( که در حال حاضردر دنیا اینترنت پر سرعت هم محسوب نمیشود) اینقدر دیر در ایران پا گذاشت؟ آیا شرکت مخابرات ایران با درآمد نجومیش قادر به بهبود وضعیت پهنای باند خطوط در ایران نیست؟ از این گذشته اینترنت ای دی اس ال که در ایران با نام اینترنت پر سرعت جا افتاده فقط 100000 مشترک حقیقی و حقوقی را تغذیه میکند. الباقی تحت سیستم دیال آپ که کم شباهت به دستگاه شکنجه هم نیست به اینترنت دسترسی دارند. سیستمی که در ایران برای هر کاربر حدودا 25 کیلو بیت در ثانیه را تغذیه میکند.
چرا سقف و چرا محدودیت؟
از این مسائل که بگذریم مشکل دیگری گریبانگیر ماست. اعمال محدودیت در دسترسی به سایت های اینترنتی خود یکی دیگر از نشانه های ترس رژیم و ایدئولوژی حاکم بر آن از جریان اطلاعات آزاد است. در دنیای اینترنت چه خوشایند باشد چه نباشد باید پذیرفت که هر کسی حق دسترسی به هر وبسایتی را باید داشته باشد خواه این سایت مستهجن باشد خواه یک سایت خبری! فیلتر کردن سایت هایی مثل سایت بی بی سی که خیلی از مخالفین رژیم آنرا بسیار میانه رو میخوانند نشانه ی چیست؟ فیلتر کردن 5 میلیون وبلاگ نشانه ی چیست؟ تدوین قانون های جدید ضد وبلاگ نویسان و تاسیس 10000 وبلاگ بسیج آیا نشان از وحشت زیر پوستی رژیم ندارد؟ اجیر کردن عده ای از طرف جموری اسلامی که آثارشان را در این سایت و آن سایت میبینیم آیا خوف رژیم منحوس را بیانگر نیست؟ آیا این نشانه این نیست که رژیم ازناحیه ی اینترنت ضربه پذیر است؟ حال چرا یک حکومت نباید جایی را که از آن ضربه میخورد محدود کند؟ چرا نباید قانون علیه او صادر کند؟ چرا نباید چهره ی اینترنت را در تلویزیونش با فساد یکی کند و به ملت امی از همه جا بی خبر طوری وانمود کند که اینترنتت یعنی چت کردن و چت کردن یعنی فساد...؟
در حالی که تمام محدودیت های فیلترینگ جمهوری اسلامی را که با هزینه های هنگفت و چندین برابر از کشورهایی مثل آمریکا خریداری شده میتوان با برنامه ای در حد 100 کیلو بایت دور زد آیا رژیم اسلامی راهی برای مقابله با دسترسی رو به افزایش مردم به اینترنت و حقایق درون آن دارد؟ آخرین مرحله صدور قانون اعدام برای وبلاگ نویسان ملحد بوده ...اما آیا کار ساز است؟
با خود اندکی منطقی فکر کنیم بعد عمل کنیم ...آیا ما یا جیره خوران حکومت اسلامی قدرت جلوگیری از سیل عظیم اطلاعاتی و جلوگیری از دسترسی مردم به آن را داریم؟
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر